Uitspraken

De beoogde bewindslieden moeten zich aan de Tweede Kamer presenteren en krijgen dan te maken met de nodige kritische vragen. Dat is uiteraard logisch, want de volksvertegenwoordiging moet weten wat voor vlees ze in de kuip heeft: wat heb je aan hem/haar, is hij/zij betrouwbaar?

Een flink aantal aanstaande bewindslieden dat aan de tand werd gevoeld, kende ik totaal niet, ik had er geen idee van wie ik voor me had… maar van Mona wist ik dan het een en ander.

Ze had ooit Rutte en knietje gegeven, en dat moest ze flink bezuren… en vrij recent had ze de bouw van een ‘woon-zorgcomplex tegenover haar woning willen verbieden. Dat protest is echter door de Hoge Raad verworpen. Ze zegt zelf dat het voor haar een privékwestie was en ze liet zich niet uit over haar argumenten. Voor de gewone burger riekt dat natuurlijk naar eigenbelang.

Nu gaat ze als vertegenwoordiger van de BBB die beroepsregelingen tegen bouwprojecten beperken… althans als we het hoofdlijnenakkoord goed lezen. Volgens de BBB’ers moet het maar eens afgelopen zijn met al die stikstof-flauwekul.

Je zou kunnen denken dat Mona in de toekomst gedwongen wordt ‘de advocaat van de duivel te spelen’, maar het is niet mijn bedoeling haar van hypocrisie te beschuldigen. Nee, ik ging met mezelf te rade; ik dacht er gewoon over na hoe ik in de loop der tijd van mening ben veranderd over toch wel essentiële onderwerpen.

Neem de migratie… Je kunt er heel makkelijk allerlei oordelen over uitspreken als je ervan uitgaat dat je slechts te maken hebt met gelukszoekers, maar als je je realiseert wat de achtergrond is van al die wanhopige mensen op die gammele bootjes… tja. Ook kan je denken (iets heel anders trouwens) aan die term à titre personnel’: je geeft op een bepaald moment je persoonlijke mening, terwijl je weet dat de organisatie waarvan je deel uitmaakt er anders over denkt… En misschien moet je later wel tot de conclusie komen dat je ‘verkeerd’ zat.

Ik wil niet ontkennen dat uitspraken die je in het verleden hebt geopperd iets zeggen over je karakter, maar ik vind het enigszins gemakkelijk beoogde bewindslieden herhaaldelijk te confronteren met ‘hun’ geschiedenis. Let wel, vooral als ze in de loop der tijd afstand hebben genomen van ideeën die NU op zijn minst dubieus van inhoud zijn.

Natuurlijk mag je – bijv. in de Tweede Kamer – oppositie voeren tot op het scherpst van de snede, maar zodra die oppositie neigt naar het pogen een democratisch gekozen bestuur bij voorbaat te blokkeren… gaat de oppositie de kant op van demagogie.

Het kan zo zijn dat je tandenknarsend moet toezien dat een (jouw) natie haar toekomst in handen geeft van lieden waar je geen hoge pet van op hebt, dat is echter een andere zaak. Een kwestie van incasseren. Het moge duidelijk zijn dat ik vind dat een bewindspersoon op rigoureuze manier af-geserveerd moet worden als dat noodzakelijk is, maar dan wel op grond van zijn daden, zijn beleid. Dat is echter wel een uitspraak à titre personnel.

Wist