Opgeleid

Uiteraard heb ik met verbazing, maar soms ook met bewondering gekeken en geluisterd naar de schermutselingen tussen Schoof c.s. en de oppositie. Dat de druiven ‘zuur’ waren (zijn), werd me al snel duidelijk.

Ik zei verbazing… er werden nogal wat termen gebezigd die niet passen in het kader van ‘parlementair taalgebruik’. Ik zei bewondering… het is geen sinecure om ruim een uur lang te reageren op pittige en niet zelden venijnige opmerkingen (én terechtwijzingen) van de oppositie.

Natuurlijk moesten de PVV’ers het een en ander incasseren; maar zij niet alleen. Iedereen weet dat ‘asiel en migratie’ en ‘landbouw’ hete hangijzers zijn en ik heb het idee dat deze nieuwe ministersploeg voor die items nog geen pasklare oplossingen kan bieden. Het viel me echter op dat ‘het moet maar eens gezegd worden’ ondanks alles toch aanslaat bij de burger.

Het is duidelijk dat de Europese richtlijnen inzake de landbouw de nodige consequenties hebben voor de Nederlandse boer… Hoe de gloednieuwe BBB’ers dat heikele onderwerp willen aanpakken… niet gemakkelijk. En die steeds maar wassende stroom vluchtelingen… als je dat hoofdpijndossier op je bureau krijgt, weet je dat er slapeloze nachten volgen.

Opmerkelijk vond ik wel dat – volgens bepaalde enquêtes – het vertrouwen in de politiek weer gestegen is. Hoe dat te verklaren is?

Ik heb het idee dat heel veel mensen van politici loyaal en consequent gedrag verwachten: je stemt tenslotte niet op een figuur die de huik naar de wind hangt. Nederland is (met 26 andere landen) lid van de Europese Unie en dat lidmaatschap kent vele voordelen. Dat het genieten van die voordelen ook verplichtingen impliceert, wie kan dat ontkennen. Als Brussel Nederland op de vingers tikt bijvoorbeeld van wege de kwaliteit van het Nederlandse water, ja, dat kan uiteraard niet genegeerd worden. Als bepaalde politieke groeperingen dan aan komen zetten met ‘de soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend’, krijg je gegarandeerd narigheid. Het is in wezen een gebrek aan solidariteit, maar ook een gebrek aan kennis van zaken. Dat zo’n mentaliteit voor heel veel mensen ‘woest’ aantrekkelijk is, laat zich raden.

Opmerkelijk vond ik het bericht dat de afgelopen week in diverse kranten te lezen viel, dat het vertrouwen in de politiek vooral bij laagopgeleiden was toegenomen. Er schijnen (blijken?) nogal wat bureaus te zijn die dagelijks onze mening over wat dan ook peilen en daar dan allerlei conclusies aan verbinden. Ik weet eigenlijk niet of we al die rapportcijfers serieus moeten nemen. De mens is een wispelturig wezen en die kan per dag ‘anders’ over allerlei dilemma’s denken. En of je nu hoog- of laagopgeleid bent, iedereen kent het gezegde: Jedem Konsequens führt zum Teufel.

Daar komt bij dat het koketteren met hoog- en laagopgeleid hakken met de botte bijl is. Ik heb in de loop der jaren de nodige ervaringen opgedaan met academici (hoogopgeleiden) en ik kan u verzekeren dat ik niet zelden gedacht heb: hoe kan jij in vredesnaam een academische studie afgerond hebben! Andere karakteriseringen laat ik maar achterwege.

Wist