Mariska van Dorp

Oei, een stukje over mezelf, dat vind ik lastig. Liever ben ik met en voor anderen bezig. Dingen regelen, organiseren, zorgen, ontmoeten en verbinden, daar hou ik van en zie je ook terug in mijn (vrijwilligers)werk. Ik word gewoon heel blij van andere mensen blij maken. Maar vooruit, hier iets meer over mijzelf…

Mijn naam is Mariska van Dorp-Freeling, geboren (1977) en getogen in het bosrijke Woudenberg, waar ik een fijne jeugd heb gehad. Vanaf mijn 17e jaar ben ik vanwege mijn studies op kamers gaan wonen in Wageningen en Utrecht, waar ik een fantastische studententijd heb gehad, die mijn leven verrijkt heeft.

In 2005 ben ik voor de liefde naar het prachtige landelijke Hazerswoude-Rijndijk verhuisd, want een boerenzoon haal je niet zomaar van zijn plek. Inmiddels ben ik al twintig jaar samen met de allerleukste man die ik me maar kan wensen, Michiel. Samen met onze twee (puber)dochters Madelief en Willemijn én kat Lotje vormen wij een harmonieus, maar ook zeer dynamisch gezin. Het is soms wat chaotisch en vermoeiend, maar zeker nooit saai.

We wonen heerlijk aan de rand van de Rhynenburch, waar je langs het spoor zo de polder inloopt. Ik wandel daar regelmatig met mijn rolstoelmaatje. Wekelijks gaan we er samen op uit of drinken we een bakkie en kletsen we bij. Heel fijn en dankbaar! Ook wandel ik graag met vriendinnen en dan vooral kletsend mèt koffie na afloop. Deze vriendinnen ken ik via Scouting Rheijnewoud, waar we aan verbonden zijn door onze kinderen (mijn oudste dochter) die daar lid zijn. Zelf ben ik daar ook actief als bestuurslid, ik verzorg de (leden)administratie en doe losse projecten, zoals o.a. de Jantje Beton collecte. Mijn jongste dochter turnt bij Aspasia en ook daar help ik waar nodig bij de wedstrijden.

Wat werk betreft zit ik sinds twee jaar helemaal op mijn plek als kerncoördinator voor Hazerswoude-Rijndijk bij Actief Rijnwoude. Ik organiseer, veelal in buurthuis De Som, activiteiten, lezingen en workshops voor volwassenen die daar behoefte aan hebben. Heel fijn werk, wat niet als zodanig voelt en wat ik nog heel lang hoop te doen.

Nu jullie mij wat beter kennen, zie ik uit naar nog meer gesprekken met jullie, dorpsbewoners, om ook meer van jullie te weten te komen.

Graag wil ik het stokje overdragen aan de, sinds jaar en dag, drijvende kracht achter de turnmeiden van Aspasia, Patricia Kerkvliet.