Henk Mulder
Toen de vorige stokjeshouder mij vroeg om zijn stokje over te nemen had ik toch even wat tijd nodig voor een spontane reactie. Vooral omdat ik me afvroeg of het voor de lezer wel interessant genoeg zou zijn om over de dagelijkse dingen te lezen van een 73-jarige estafetteschrijver die in een kern verderop woont. Ik houd geen goudvissen of hamsters, ben geen ijverige boekhouder geweest en ik krijg geen weemoedig gevoel bij het horen van de klanken van een blokfluit. Maar, wat me in diverse “stokjes” vaak boeide was het gevoel van verbondenheid van de schrijvers of schrijfsters met hun woon- en leefomgeving en ook hun mogelijke aandeel in de binding daarmee. Met het voornemen om in mijn “stokje” vooral daar de nadruk op te leggen heb ik alsnog met een enthousiast “ja” gereageerd.
Toen ik met mijn Haagse grootstedelijke af- en herkomst 28 jaar geleden bij toeval in Benthuizen kwam wonen (ik zou daarvóór het dorp niet op de blinde kaart van Zuid-Holland hebben kunnen aanwijzen) kwam bij mij al snel dat door mij als “dorps” ervaren gevoel boven. Waar de supermarkteigenaar me welkom heette, de buren een welkomstbloemetje kwamen brengen, de eigenaar van de “Van alles wat winkel” voor mij naar het door mij gezochte product ging zoeken omdat hij “toch naar de groothandel moest” en waar de eigenaar van de IJzer-/Speelgoedwinkel de door mij bestelde ladder zelf kwam brengen en ongevraagd korting gaf (“anders ga je de volgende keer naar de Gamma” lachte hij). Het waren naast veel andere voorvallen en momenten voor mij als (politieke) stadsjunk allemaal relaxte dorpsuitingen.
Precies diezelfde 28 jaar geleden ben ik gestopt met roken en begonnen met bridgen. Twee besluiten waar ik nog steeds héél blij mee ben. De eerste omdat ik niet meer hoef! En de tweede omdat ik steeds weer mag. Het bridgen bij de Bridgeclub Rijnwoude in Hazerswoude-Dorp, waar ik overigens bestuurslid ben, heeft ontzettend veel sociale contacten opgeleverd. Ik durf zelfs te zeggen dat voor bridgers eenzaamheid eigenlijk niet kan bestaan. Is misschien een klein agendapuntje voor de gemeente Alphen?
De dorpseigenaar van PLUS heeft z’n nering al weer een tijdje geleden overgedragen. De “Van-alles-wat-winkel” en de van vader op zoon overgedragen IJzer-/Speelgoedwinkel zijn er ook niet meer. Ook de slagerij uit de Dorpsstraat is weg. Sommige buren ook.
Maar hier in Benthuizen hebben we nog steeds van alles wat ons gelukkig kan maken. Een paar dingen noemen? Het Bentwoud voor de deur, grote broer Zoetermeer op een steenworp, onze molen met Oudheidskamer en een Winkel van Sinkel (ouderwets snoep), het dorpshuis De Tas met allerlei activiteiten, vier kerken, een Boomgaard waar we zelf de appels kunnen oogsten, een “verse-groenten-verkoper,” vier prachtige sportverenigingen met dito accommodaties, een actief Actief Rijnwoude, het Dorpsoverleg en al die mooie activiteiten waaronder de ouderenreis, het ouderen Kerstdiner bij B.S.C.’68, de Huttenbouw, de inzamelingen voor Roemenië en de tradities van de Evenementen Commissie Benthuizen. Maar vooral ook ELKAAR!
Laten we vooral op dat laatste inzetten. Op verbinden. Op samen. En laten we koesteren wat we hebben. En mocht u zich ondanks al die mogelijkheden toch nog eenzaam voelen. Kom en leer bridgen!
Voor het volgende stokje heb ik Adriaan Verheul gevraagd en bereid gevonden. Hem heb ik leren kennen als creatieve ondernemer en principiële deelnemer aan het gemeentelijk overleg “Benthuizen (kern)gezond”.
