Haar

We kennen de uitdrukking ‘met de Franse slag’… slordig en gehaast. De opening van de Olympische Spelen in Paris had duidelijk niets met ‘slordig’ van doen: enthousiaste sporters in majestueuze boten op die schone Seine… het was een genot er ademloos naar te kijken.

Ik zag namen voorbijglijden die je zelden met verbroedering en wereldvrede associeert. Ik dacht even aan die legendarisch ark van Noach: roof- en prooidieren, roof- en zangvogels gezellig bij elkaar. Nee, niet op zoek baar broeder- of zusterschap, die was er gewoon en stond als een huis.

Het doel van de Olympische Spelen was en is altijd het opbouwen van een vreedzame en betere wereld. De Spelen in Parijs zijn de 30^ste editie en ik heb zomaar het idee, misschien moet ik zeggen: ik heb zomaar de hoop dat die verbroedering in het Olympische Dorp gaat werken als een olievlek.

Ik weet eigenlijk wel zeker dat we al die rot-oorlogen, die regionale conflicten en die opgeklopte burenruzies meer dan zat zijn en dat we er allemaal naar verlangen gewoon lekker te genieten van topsport tussen lieden die elkaar na de wedstrijd een hand of een knuffel geven.

Je kunt zo’n sprankje hoop uiteraard onmiddellijk de lucht inblazen; het eerste dopingschandaal was er al vóór de Spelen goed en wel gestart waren en die sabotage inzake het Franse spoorwegverkeer mogen we ook niet bagatelliseren. En je kunt je ook nog eens afvragen welke duivelse demagogen sommige sporters vertegenwoordigen! En je kunt eraan toevoegen dat die fanatieke topsport zomaar kan leiden tot enghartige nationalisme…maar dan zet je de zaak direct op scherp! En op zo’n houding zitten we nou net niet te wachten.

Oeroude verhalen kunnen ons in dezen kracht geven. We kennen allemaal het verhaal van Simson en Delila, de oer-versie van Romeo en Julia. Simson was een macho van de eerste orde, maar uiteindelijk vond ook hij zijn Waterloo. De Filistijnen namen hem flink te grazen en uiteindelijk vinden we Simson terug in de gevangenis: blind en aan handen en voeten gebonden. De schrijver van het verhaal beëindigt de dramatische love-story met de prachtige zin: ‘Wel begon zijn hoofdhaar onmiddellijk weer aan te groeien.’

Dat is een zin waarin een wereld van vertrouwen verborgen zit: wat er ook gebeurt, de mens is te allen tijde in staat een pas op de plaats te maken teneinde een nieuwe start te overwegen. Een positieve levenshouding – zoals die van topsporters – kan overslaan op je medemens. Het is wel zaak dat je elke vorm van cynisme achterwege laat:

Rijkswaterstaat

Je mag weer zo hoorde ik Er zwemt weer maar wel in blik
positief zalm
zijn in de Rijn
(Lévi Weemoedt)

Ik ga lekker kijken naar ongetwijfeld weergaloze sportprestaties en ik blijf er vertrouwen in hebben dat het vonkje in Parijs niet wordt uitgedoofd in de diverse thuislanden… Als dat haar blijft groeien, kunnen we nog wat beleven!

Wist