Die Grens

Het mooiste meisje van die middelbare schoolklas… ze blijft in je herinneringen hangen. Vaak ook de jongen die steevast – ten koste van de andere boys – uitermate favoriet was bij de meisjes. Ik heb een levendige herinnering aan zo’n macho die er voortdurend prat op ging ongeëvenaard populair te zijn bij de dames! Op een gegeven moment vertrouwde bij me toe dat hij in het bezit was van een uniek record, het kus-record. Hij had de langste kus van de wereld gepleegd. Op het Leidse 3-oktoberfeest had hij een meisje gekust van het Leidse Schuttersveld tot aan de Kempenaerstraat in Oegstgeest… in de taxi! Dat was dus een duidelijk ‘grens’overschrijdende kus. Ik zag er geen reden in hem ter verantwoording te roepen: grensoverschrijdend?… toen gewoon een staaltje van jongensbravoure!

Met een variant op de beginzin van het Communistisch Manifest van Karl Marx (Er waart een spook door Europa!) zou ik willen zeggen: Er waart een spook door Nederland – het spook van het grensoverschrijdende gedrag.

Al enige tijd zijn de rampen in Gaza door Israëlisch (wan)gedrag, de totale destructie van Oekraïense woonwijken door Russische bombardementen, de chaos in Afrikaanse staten… hot items in de diverse landelijke dagbladen.

Maar steeds frequenter worden momenteel de pijlen óók gericht op instanties waar het grensoverschrijdend gedrag al jaren aan de orde van de dag is. We kennen de namen van de zondebokken, we kennen de namen van de jongens(!) die er nooit ook maar iets van gemerkt(?) hebben, we kennen de namen van de bobo’s die zich niet herkennen in de aantijgingen (toch wel een mooie formulering van zo’n hypocriete eikel) en we kennen helaas niet de namen van de lieden die te kennen geven dat ze zich als een ‘lul’ (sorry) hebben gedragen. ‘Bekennen’ vereist nu eenmaal enige moed en die eigenschap missen de meeste egootjes!

Het zit diep in onze cultuur verankerd, die vrouwen-achter-het-aanrecht-mentaliteit. En veel (oudere) mensen zijn zich dat niet altijd bewust. Ik ben een fan van Beatrice de Graaf (hoogleraar Internationale Betrekkingen). In een tv-programma gaf ze op een bepaald moment haar scherpzinnige visie op een aantal internationale conflicten. Na afloop dacht ik: ‘Toch wel knap van zo’n meid!’ Dat is natuurlijk stinkend denigrerend: alsof het verwonderlijk is dat een vrouw zoiets kan…Het moge duidelijk zijn dat ik me ogenblikkelijk gecorrigeerd heb.

Het is niet altijd gemakkelijk, die correctie. Het komt nogal eens voor dat een BN’er wegens grensoverschrijdend gedrag aan de schand paal wordt genageld. Medewerkers (van hem) worden dan voor een pijnlijk dilemma geplaatst: ben ik solidair met de klokkenluiders of blijf ik loyaal aan de beschuldigde? In het eerste geval kan het je de opmerking opleveren van: ‘ook gij, Brutus?’

Ik begon het cursiefje met die grensoverschrijdende kus; er is echter ook een Judaskus.

En nu ik het over Judas heb…in zijn tijd was er ook iemand die zich op cynische toon afvroeg: wat is waarheid?

Ik wil niet de zedenpreker uithangen; in de meeste gevallen weten we dondersgoed wat de waarheid is en die waarheid geweld aandoen, is fnuikend voor je zelfrespect.

Wist

Advertenties