Denkend aan…

Denkend aan Hazerswoude zie ik…

Als je via de Bentweg, de Ringdijk, de Noordpolder, de Broekweg, het Weddepad, de Burmadeweg, de Weipoortseweg, de Ommedijkseweg, en de N 11, naar de Gemeneweg en vervolgens naar de Vierheemskinderenweg en de Galgweg loopt, fietst of rijdt, word je geconfronteerd met heel wat ‘agrarische arbeid’. Gras maaien, gras schudden, wiersen en inkuilen vereist nogal wat inspanning van de boer en het resultaat is: lange percelen met heel lichtgroen gras dat bezaaid is met honderden foeragerende weidevogels. Al dat etgroen en al die boerderijen ‘verspreid door het land’… ik kan ervan genieten.

Ten zuiden van Hazerswoude (maar ook elders) is het uiteraard óók een genot de aardappel-, de tarwe-, de bieten- en de spruitkoolvelden te zien ontluiken, maar als rasechte polderjongen hebben de egaal groene weilanden – besprenkeld met zwart- en roodbonte koeien – mijn voorkeur.

Het is duidelijk dat iedereen in deze tijd dondersgoed weet dat er aan welk genieten dan ook een prijskaartje hangt. Het bovenbeschreven ‘rondje’ kan ik wel dromen en toch zie ik elke keer iets nieuws. U kent waarschijnlijk dat gedichtje van Kopland:

Alles kan ik verdragen
………………………………
maar jonge sla in september
in vochtige bedjes…

Ik zou bijna zeggen:
Alles kan ik verdragen
maar jongvee op zonovergoten etgras… nee!

Dat prijskaartje echter… Vaak denk ik: hoeveel stikstof zal er in dat gebied uitgestoten worden en hoe lang kunnen de boeren hun mest nog kwijt; zullen er t.z.t. venijnige maatregelen genomen moeten worden om het milieu niet al te veel op tilt te zetten?

Ik moet er niet aan denken dat we in de toekomst omringd worden door kassen, bouwland en industrieterreinen. Dat probleem – het behoud van de boer in het Groene Hart – is alleen maar op te lossen met wetenschappers én politici die beschikken over het fenomeen ‘empathie’. In dat Groene Hart ligt wel veel gras…maar onder dat gras ligt een laagje humus -menselijke arbeid – dat óók getuigt van liefde voor het dier en de natuur. En daar kan je niet zomaar doorheen banjeren!

Ik heb weleens gepleit voor een regering van deskundigen, van technocraten… dan ben je in ieder geval gevrijwaard van dat (persoonlijke) gekissebis dat nu hoogst populair is in Haagse en Provinciaalse kringen. Gewoon lieden die gezegend zijn met de instelling: meten is weten!

Ik weet echter wel zeker dat we dan van de regen in de drup, wat zeg ik ‘stortbui’ terechtkomen. We hebben politici nodig die én met hun poten in de klei durven staan én een hart in het lichaam meetorsen én beschikken over een dosis gezond verstand. Kom d’r eens om!

Regelmatig overkomt het me dat ik ene Pieter, Geert of Caroline in de media voorbij zie komen en me dan afvraag: o ja, waar zijn die snuiters ook alweer mee bezig? Is het alleen maar Zwarte Pieten of een ordinair partijtje klaverjassen? Zijn ze zich wel bewust van het feit dat er eindelijk eens spijkers met koppen moeten worden geslagen? Problemen moet je nl. oplossen en niet voor je uitschuiven.

Nu ik dit opschrijf, zie ik dat er tussen het René Vinkplein en de Hoogeveenseweg een flink aantal auto’s benzinedamp uitstoot… Over problemen-oplossen gesproken.

Wist