Chiel t/m Wesley
Een columnist is een vaste publicist in een krant of periodiek… volgens – zeg maar – De Dikke Van Dale. Iedereen weet echter dat van een columnist een kritische houding wordt verwacht. Als hij/zij regelmatige met ‘de’ communis opinio aan komt sjouwen, zegt de lezer al snel: ‘oké scribentje, slapen doen we ’s nachts!’ Een columnist moet een kritische mentaliteit bezitten; indien niet: opzouten. Ik denk er vaak aan als ik de columns lees van ene Jan de H. in een (overigens) gerenommeerd damesblad: altijd de minkukel i.t.t. zijn doortastende en uiterst masculiene partner. Kom op Jan, een columnist moet óók kloten hebben!
Op dit moment heb ik geen behoefte aan kritiek. Ik denk even aan Chiel t/m Wesley van de Vakantieweek. Ik heb ook geen aandrang tot een onafzienbare opsomming van loftuitingen. Ik heb er slechts ‘flitsen’ van gezien, maar die waren dermate overtuigend dat ik tot de conclusie moet komen dat Hazerswoude het een en ander in huis heeft. Je kunt het ook definiëren als ‘klasse!’
Ik moet er ogenblikkelijk aan toevoegen dat de Vakantieweek niet het enige blijk van ‘vernuftig en praktisch organiseren en realiseren’ was. Zwoel op de Poel was ook ‘gewoon een leuke happening’… en dat mag wel eens gezegd worden.
Je hebt (men heeft) voor dit soort evenementen vrijwilligers nodig. Men vertelde mij op de Zuiddijk – langs die zwoele poel – óók nog hoeveel vrijwilligers meegewerkt hebben aan de organisatie van de triatlon voor de jeugd. Een kennis van me die regelmatig enigszins moeilijk uit zijn woorden komt, zou zeggen: hé makker da’s geen kattuhpis!
Het is natuurlijk redelijk oubollig om Hazerswoude te omschrijven als dé vrijwilligersparel van het Groene Hart. Ik zou direct geconfronteerd worden met die oer-Hollandse slogan ‘éigendunk stinkt’ en daar zit ik niet op te wachten.
Ik wil slechts benadrukken dat het met die bijnaam van de Hazerswoudenaren (Hazerswoudse Blauwkousen, af-wachters dus) wel meevalt; er zijn nogal wat van die blauwkousen die er verrekt behendig in zijn direct de handen uit de mouwen te steken.
Valt er dan helemaal niets te zeuren en te zieken? Ja natuurlijk! Ik ben een notoire hater van dat Engelse virus dat onze taal vervuilt. Als het gaat om bijv. werving van kandidaten word ik plotseling geconfronteerd met ‘recruitment’ …geen idee. Maar soms hebben die anglofielen een punt. Ik erger me constant – ik zie de files en ik ruik het fijnstof – aan de radiostilte inzake de verkeerssituatie van het kruispunt Dorpsstraat – Gemeneweg. Daar hebben we, zo zouden de lijders aan de Engelse Ziekte zeggen, movers & shakers voor nodig. Lieden die de boel flink kunnen en willen opschudden en dan wel in de Gemeenteraad of Provinciale Staten. Kom d’r eens om.
De radiostilte wordt verdedigd met het argument: er is geen geld! Daar zit natuurlijk wat in, maar ik vermoed dat ook meespeelt: andere prioriteiten stellen. Ja, en daar hebben we die movers en shakers voor nodig. Eindelijk met dat ‘ denigrerende blauwkousen ‘ de bietenbrug op!
Wist
