Adriaan Verheul

Toen Henk Mulder mij vroeg het estafettestokje over te nemen was ik daartoe gelijk bereid. De uitvoering van het komen tot de tekst heeft me echter iets meer moeite gekost.

De vraag om een stukje te schrijven kwam voort uit het idee dat ik onze dorpssupermarkt verkocht heb in 2023 en Henk (en anderen met hem) benieuwd is hoe het nu met mij gaat. Intussen is na de vraag om het estafettestokje over te nemen ook ons huis te koop gekomen en sta ik op punt om na 42 jaar Benthuizen te verlaten en een nieuwe woonplaats te krijgen. Daar komt ook inspiratie uit voort om dit stukje te schrijven.

We leven hier in Benthuizen in een heerlijk dorp. Een dorp aan de rand van Alphen aan den Rijn. Nu het moment van afscheid nemen dichterbij komt zie ik ook steeds meer hoe veel mooie punten ons dorp heeft.  We hebben alle gemakken van de stad letterlijk onder handbereik, we hebben werkelijk een prachtig natuurgebied om ons heen, er wordt nog naar mensen omgezien, er is bereidheid om elkaar te helpen in problemen, we leven in rust, we hebben een actief verenigingsleven. Dat zijn echt mooie dingen. Als ik daarover nadenk is er eigenlijk geen reden om hier weg te willen. 

En daarom ben ik verrast dat ik sinds ons huis te koop staat ik regelmatig dezelfde vraag krijg. En dat is deze: ‘Ben je nu echt helemaal klaar met het dorp?’ en dan vaak nog erachteraan: ‘Ik snap het wel hoor’. Ik weet dat er over mij veel gezegd is in het dorp. Ik heb dat (bijna) nooit als vervelend of lastig ervaren. En als ik ergens moeite mee had, besprak ik het met de persoon in kwestie. Dus nee, ik ben niet klaar met Benthuizen. Het is juist mooi om te zien dat mensen nieuwsgierig zijn naar elkaar. Dat is altijd mijn missie geweest in het dorp als ondernemer om mensen meer te verbinden en minder over elkaar maar meer met elkaar te laten praten. En ik ben een trots ‘Benthuizenaar’ omdat ik zie dat dat ook steeds meer gebeurt.

Met mij gaat het goed. Op dit moment heb ik alle tijd om aan mijn gezin te besteden, ik volg een nieuwe opleiding, ik mag verschillende bedrijven helpen met vraagstukken. Natuurlijk mis ik onze ‘dorpssupermarkt’ soms nog wel een beetje. Maar ik vind het ook mooi dat ik terug kan kijken op iets wat ik achtergelaten heb. Er zijn heel veel dingen om dankbaar voor te zijn en dat ben ik ook. Tegelijkertijd liggen er ook onbekende avonturen te wachten en dat maakt me ook weer nieuwsgierig. 

 Ik moest denken tijdens het schrijven van dit stukje aan de songtekst van (Plumb en Key4050) I love you. Dus daarom deel ik het maar gewoon met jullie. Het maakt niet uit wie je bent, het maakt niet uit wat je gedaan hebt, Het doet er alleen toe wat waar is, Ik hou van jou. Dus laat ze zeggen wat ze zullen zeggen. Laat ze doen wat ze willen doen. Het doet er alleen toe wat waar is. Ik hou van je. Het maakt niet uit wat ze denken. Het maakt niet uit wat ze geloven. Ik hou van jou. Je bent nooit helemaal alleen. Je bent nooit ver van huis. Je bent nooit te gebroken. Ik hou van jou.  En dat is de liefde die ik hoop achter te laten en mee te nemen.

Ik heb Thomas Koppejan bereid gevonden om het estafettestokje over te nemen en ons iets te vertellen over zijn leven als koster. 

 Alle zegen en hartelijke groet, Adriaan Verheul

Ik ben Adriaan Verheul (42 jaar), getrouwd, 3 kinderen, 15 jaar supermarktondernemer geweest in Benthuizen.